Notenkrakers zijn wintergasten uit Scandinavië en Siberië. Ze zijn weinig mensen gewend en zien ons niet snel als bedreiging. Dit exemplaar was dan ook totaal niet onder de indruk van alle vogelaars. Hij hupte al scharrelend lang me heen op nog geen halve meter. Wat een sensatie! Heel veel foto's mislukte omdat hij te dicht bij zat. Wat een luxe probleem! Na heel veel foto's geschoten te hebben en heel veel blije mensen gezien te hebben, besloot ik nog een andere soort te twitchen.

In het Noord-Brabantse Lith werd namelijk al dagen een Steppevorkstaartplevier gezien. Ook een zeer zeldzame verschijning in Nederland en ook nog niet op mijn lijstje. Dus weer 60 km in de auto, om uiteindelijk in een vlak winter akkerlandschap uit te komen. Al direct bij aankomst zag ik opgewonden vogelaars staan, die met hun camera's omhoog gericht stonden. De afgelopen dagen had deze zeldzaamheid, zielig ineen gedoken, op een akker gezeten. In Wageningen dacht men dat hij nog maar enkele dagen te leven had, omdat hij geen eten zou kunnen vinden.

Kennelijk had hij nieuwe energie gevonden. De Steppevorkstaartplevier vloog in volle vaart over mij heen om vervolgens een aantal rondjes over het veld en over de auto te vliegen. Het viel nog niet mee om een paar scherpe foto's te maken. Uiteindelijk streek hij neer op een grasakker, waar ik nog een scherp plaatje van hem kon schieten. Twee hele toffe soorten op een dag. Blij!