Vandaag op zoek gegaan naar de Humes Bladkoning in Oud-Beijerland. Na lang speuren en luisteren vond ik hem in een Ligusterhaag. Het lukte om een roepje op te nemen die later op waarneming goedgekeurd werd. Van de vogel zelf zag ik slechts een glimpt. Ik kon ook geen foto's van hem maken. Ik besloot de waarneming wel te plaatsen zodat andere waarnemers hem mogelijk nog konden vinden.

Volgens mijn eigen regels telt hij dus niet voor mijn lijst. Hopelijk blijft hij nog even zitten zodat ik een nieuwe poging kan wagen. Als troostprijs kon ik een foto maken van een Halsbandparkiet.

Hierna reed ik door de polder richting de Haringvlietbrug, waar een Roodhalsfuut zou zitten. Onderweg kwam ik een mooie Grote Zilverreiger tegen. Deze zat vlak naast de weg. Alarmlichten aan en schieten maar. Eindelijk een reiger die niet schuw was. Daarna weer door richting Roodhalsfuut. Een andere vogelaar met een Swarovski telescoop, vond hem ver weg op het water. Helaas weer geen foto's dus. Dan maar richting twee eerdere gemelde Wilde Zwanen.

Deze vond ik gelukkig wel tussen een groot aantal Knobbelzwanen. Het bleken twee jonge beesten te zijn. Dit zie je aan het grijze kleed. Volwassen dieren zijn wit. Het verschil met de Knobbelzwaan zit hem in de vorm van de snavel. Ook zijn ze wat slanker gebouwd.

Soms vergeet ik wel eens dat 'normale' soorten ook gewoon prachtig zijn. Zo'n Knobbelzwaan met een spanwijdte van 2,40 meter en een gewicht van 10 tot 12 kg is gewoon een ernorm bakbeest. Je hoort de vleugels gewoon fluiten als ze overvliegen. Prachtig vind ik ze. De twee Wilde Zwanen besloten nog een aantal poses synchroom te doen waarna ik ze met rust liet.

De volgende stop was bij de Koerreigers in de Oude Korendijk. Deze waren eerder nog gemeld maar bleken daar verdwenen te zijn. Na wat speurwerk vond ik ze terug, ver weg in een akkerland. Ik parkeerde in de berm en liep het grasland op. Er stond geen hek dus ik dacht dat dit wel zou mogen. Nog geen vijf minuten later stopte er een tractor bij mijn auto waarna de boer die hem bestuurde, in rap tempo mijn richting op kwam lopen. Ik kreeg het vermoeden dat hij niet blij was met mijn aanwezigheid. De Koereigers waren inmiddels opgevlogen en verderop onderaan een dijk geland. Ik had hier niets meer te zoeken en liep hem tegemoet.

Hij vond het belachelijk dat ik geen toestemming gevraagd had, voor het betreden van zijn land. Die k.treigers zorgden al weken voor overlast door fotografen. Hij kwam toch ook geen foto's maken van mijn voordeur. Ik snapte wat hij bedoelde, maar vond het toch niet hetzelfde. Feit blijft dat het zijn land is. Ik bood mijn excusees aan en liep terug naar de auto. De plek waar de Koereigers geland waren kon niet beter. Ik stopte op de dijk en stond op een meter of 25 afstand. Het zonnetje liet helaas verstek gaan, waardoor de sluitertijd omlaag dook. Gelukkig kon ik toch nog een aantal aardige plaatjes maken.