20 april 2021
Sinds een aantal dagen werd op de Esscheplaat in Strijensas en heuse Iberische Tjiftjaf gemeld. Ik besloot eens een poging te wagen. In het verleden was ik ook al eens in het gebied geweest voor een Grote Karekiet. Er ligt een mooi wandelpad en een trekpond en het is er doorgaans erg rustig. Bij aankomst zag ik gelijk al een aantal Ringmussen. Een soort die ik bij mij in de buurt bijna nooit zie. Ik nam de trekpond over het water. Na een stukje wandelen kwam ik twee fotografen tegen. Ik vroeg of hij er nog zat. Jawel hoor, 200 meter doorlopen en dan bij de omgevallen boom het vertrapte graspad oplopen. Daar liep toevallig nog een vogelaar die hem vervolgens aanwees. Zo makkelijk kan het gaan. Ik had de zang inmiddels al een aantal keren beluisterd waardoor ik hem ook op geluid herkende. De zwartkoppen vlogen heen en weer en in de struiken zag ik later nog twee Appelvinken. Van deze kon ik helaas geen foto maken.
Een Iberische Tjiftjaf. Dat klinkt spannend maar wat is het verschil met een 'normale' Tjiftjaf dacht ik. Op internet vond ik het volgende. Voorheen werd de Iberische Tjiftjaf beschouwd als een ondersoort van de bij ons bekende Tjiftjaf. Sind 2016 wordt deze gezien als een aparte soort vanwege de fellere kleur, groenere borst, gele onderzijde en ook duidelijk verschillende zang. Daarnaast is er een verschil gebleken in DNA. De soort broedt in het uiterste zuidwesten van Frankrijk en op het Iberisch Schiereiland. De belangrijkste overwinteringsgebieden liggen in tropisch West-Afrika. Het is een zeldzame dwaalgast die in Nederland meestal in de zomermaanden wordt waargenomen. Hij wordt veelal zingend aangetroffen en dat bewijst dan meteen de identiteit. Ik moet zeggen dat ik de verschillen er niet echt vanaf zag, maar de zang was inderdaad zeer duidelijk anders dan die van de gewone Tjiftjaf. Hij zat vollop te zingen en bleef dan ook mooi zitten. Het was genieten in Strijensas. Op de terugweg kwam ik nog een paartje Grasmussen tegen.
